Nota Kaki (3/11/16)

Salam.

Setelah sekian lama, akhirnya cerita baru untuk kalian! Oh ya, dalam cerita ni aku ada guna dua watak dari cerita sebelum ni. Yang pertama dari cerita Aku VS Empat lelaki dan satu lagi dari cerpen Terakhir.

Apa-apa pun, enjoy semua!

TERBARU!
Enam (3)


Sunday, February 20, 2011

Mencari Cinta 27

  Syukor bunyikan hon dua kali. Kemudian dia keluar dari kereta. Dia melangkah ke arah rumah Adiela. Pintu rumah diketuk.

“Assalamualaikum,” ujar Syukor.

Tiada jawapan.

“Assalamualaikum,” ujar Syukor lagi.

Kali ini dia dengar salamnya dijawab. Dan pintu dibuka. Terjengul wajah Adiela.

“Eh, awak. Ada apa datang ni? Kenapa tak call dulu?” soal Adiela.

Syukor pandang Adiela lama. Kenapa still nak berpura-pura?

“Kenapa pandang Adiela macamtu?” soal Adiela lagi.

“Kenapa tak bagitahu saya semua ni?” soal Syukor.

Adiela kerut dahi, “bagitahu apa?”

“Pasal mummy saya,” jawab Syukor.

Adiela tersentak. Mana dia tahu semua ni? Adiela melangkah keluar dari rumah dan duduk di pangkin. Syukor mengekori Adiela.

“Kenapa Adiela?” soal Syukor lagi.

“Saya minta maaf. Bukan saya tak nak bagitahu awak. Saya tak nak sebab tu awak dengan mak awak bertengkar,” jawab Adiela jujur.

Syukor meraup wajahnya.

“Tapi saya berhak tahu, Adiela. Mak saya marah awak sebab saya. Saya yang buat awak kena marah,” ujar Syukor.

“Saya tahu awak berhak tahu. Maafkan saya,” ujar Adiela.

“Apa lagi mak saya buat dekat awak? Apa lagi?” soal Syukor.

Adiela geleng.

“Awak cakap dengan saya, Adiela,” arah Syukor.

“Tak ada. Kenapa awak bersangka buruk sangat dengan mak awak? Kenapa Syukor? Awak kena ingat, walau apa pun yang terjadi, dia mak awak! Orang yang mengandungkan awak dan melahirkan awak! Dan awak kena ingat, syurga di bawah telapak kaki seorang ibu,” ujar Adiela.

Syukor tersentak mendengar kata-kata Adiela itu.

“Syukor, antara mak awak dan saya, mak awak lebih penting. Kalau mak awak tak suka saya, apa yang boleh saya buat? Baliklah Syukor. Pulanglah ke pangkuan mak awak. Mak awak lebih berhak ke atas awak,” nasihat Adiela.

“Adiela, saya..”

Sebuah kereta memasuki halaman rumah Adiela. Adiela bangun dan melangkah ke arah kereta itu.Dan keluar Laura dari kereta itu.

“Kak Adiela!” panggil Laura.

Adiela lemparkan senyuman kepada Laura.

“Assalamualaikum,” sapa Adiela.

Laura jawab salam Adiela. Syukor melangkah mendapatkan mereka. Ayyad turut keluar dari tempat pemandu.

“Ada apa ni Laura?” soal Syukor.

“Laura risaukan abang. Tu lah Laura cari abang dekat sini,” jawab Laura.

“Abang tak apa-apa lah,” ujar Syukor.

Adiela pandang Ayyad. Bibirnya menguntum senyuman. Ayyad balas senyuman Adiela.

“Ni ke anoying guy yang Laura cakap dekat akak haritu?” bisik Adiela perlahan di telinga Laura.

Laura pandang Adiela. Kemudian dia angguk. Adiela hanya tersenyum.

“Saya Ayyad,” Ayyad memperkenalkan dirinya.

“Kak Adiela,” Adiela kenalkan dirinya pula.

Ayyad angguk.

“Jom lah masuk. Makan malam dekat sini ye,” ajak Adiela.

Laura geleng, “takpelah kak. Susahkan akak je.”

Adiela senyum.

“Tak susah pun. Jomlah masuk,” ajak Adiela lagi.

Nak tak nak mereka masuk juga ke dalam rumah. Adiela suruh diorang semua duduk. Kemudian Adiela duduk di sebelah Laura.

“Mana pak cik kak?” soal Laura.

“Kerja lah. Kejap lagi balik lah tu,” jawab Adiela.

“Akak tak kerja ke?” soal Ayyad pula.

Adiela geleng.

“Kenapa?” soal Ayyad lagi.

“Akak nak kerja tapi ayah tak kasi. Ayah cakap kalau akak kerja, siapa nak siapkan makan minum ayah,” jawab Adiela.

Ayyad angguk.

“Akak ambil jurusan apa?” soal Laura pula.

Adiela gelak, “akak tak futher study lah Laura. Akak takat SPM je.”

“Kenapa? Bukan akak pandai ke?” soal Laura lagi.

“Seperti yang Laura tahu, akak kan ada kembar. Kembar kakak nak sambung belajar, jadi kakak bagilah. Kakak duduk kampung, jaga ayah,” jawab Adiela.

Laura dah rasa bersalah sebab ingatkan Adiela dekat arwah Maisara.

“Akak, Laura minta maaf,” mohon Laura.

“Tak ada apa-apa lah,” ujar Adiela.

Ayyad pelik tetapi dia hanya mendiamkan diri. Kemudian dia bangun.

“Duduk dulu lah. Akak nak solat Maghrib kejap,” ujar Adiela.

Laura dan Ayyad angguk.

“Mana tempat solat? Saya pun nak solat,” ujar Syukor mendatar.

Adiela angguk. Syukor bangun mengikut langkah Adiela ke satu bilik.

“Awak ambil lah wuduk dulu. Saya siapkan tempat solat awak,” ujar Adiela.

Syukor menurut. Dia melangkah ke tandas di dapur untuk mengambil wuduk. Adiela pula hamparkan sejadah mengikut kiblat. Dan dia letakkan satu kain pelekat di atas sejadah itu. Kemudian dia keluar, melangkah ke biliknya untuk solat Maghrib.

* * *

“Masak apa?” soal Ayyad.

Laura pandang Ayyad. “Sibuk je lah!”

Ayyad buat-buat tak tahu. Dia pandang Adiela.

“Kak, masak apa?” soal Ayyad.

“Ayam masak merah dengan sayur goreng tumis,” jawab Adiela.

Ayyad telan liur.

“Mesti sedap!” ujar Ayyad.

“Mestilah sedap, Laura kan yang masak,” ujar Adiela.

Ayyad pandang Laura. Laura buat muka poyo.

“Kalau Laura masak, confirm tak sedap!” kutuk Ayyad.

Adiela dan Ayyad gelak. Laura jelir lidah.

“Belum cuba belum tahu, Ayyad,” ujar Laura.

“Akak, jom duduk depan. Biar Laura seorang yang masak. Berlagak sangat,” ujar Ayyad.

“Janganlah kak!” halang Laura.

Lagi keluar tawa dari Ayyad dan Adiela.

“Apa benda yang kelakar sangat ni?” sampuk Syukor yang entah dari mana datangnya.

Semua orang pandang Syukor.

“Tak ada apa. Eh, Ayyad! Tadi aku dengar pakcik panggil kita,”ujar Laura.

“Ha'ah. Jom Laura!”

Ayyad dan Laura berlalu ke ruang tamu, meninggalkan Adiela dan Syukor. Syukor tahu diorang saje je nak bagi privasi dekat dia dan Adiela. Sebab tadi Razak baru je masuk bilik waktu dia datang dekat dapur ni.

“Tak dengar pun ayah panggil diorang,” ujar Adiela.

“Memang tak pun,” ujar Syukor.

Adiela pandang Syukor yang sedang tersenyum. Adiela angguk. Dia faham maksud Syukor. Lepastu, Adiela terus sambung kerjanya.

“Ada apa-apa yang boleh saya tolong?” soal Syukor.

“Tak ada apa-apa. Awak duduklah depan. Kejap lagi siap lah ni,” jawab Adiela.

Syukor pandang Adiela yang ligat memasak itu.

“Awak marahkan saya ke?” soal Syukor.

“Marah awak? Nak buat apa?” Adiela tertawa.

Syukor mendekati Adiela yang sedang memotong sayuran itu.

“Habis? Kenapa tak nak pandang saya?” soal Syukor.

Adiela pandang Syukor sekilas kemudian dia pandang kembali sayur-sayuran yang dia hendak potong itu.

“Kalau saya pandang awak, habislah tangan saya luka.Saya bukannya handal sangat memasak ni,” Adiela beri alasan.

“Betul awak tak marah saya?” soal Syukor sekali lagi.

“Betul lah,” jawab Adiela.

Syukor menghela nafas lega.

“Duduklah depan,” arah Adiela.

“Tak nak. Saya nak tolong awak,” jawab Syukor.

Adiela pandang Syukor. Wajah Syukor menunjukkan dia tidak bergurau.

“Betul awak nak tolong saya?” Adiela angkat kening.

Dengan penuh yakin, Syukor menjawab, “Ya!”

Adiela senyum nakal. Syukor dah curious apa benda yang Adiela nak suruh dia buat. 

No comments:

Post a Comment