Nota Kaki (3/11/16)

Salam.

Setelah sekian lama, akhirnya cerita baru untuk kalian! Oh ya, dalam cerita ni aku ada guna dua watak dari cerita sebelum ni. Yang pertama dari cerita Aku VS Empat lelaki dan satu lagi dari cerpen Terakhir.

Apa-apa pun, enjoy semua!

TERBARU!
Enam (3)


Friday, September 18, 2015

Aku VS Empat Lelaki (15)

Aku peluk tubuh aku sambil kedua-dua tapak tangan aku, aku gosokkan. Sejuk sangat ni! Walaupun dah keluar dari panggung wayang, masih terasa sejuknya. Tiba-tiba aku terasa ada orang letak sesuatu di badan aku. Aku pandang Adib yang tengah tersenyum.

"Sejuk sangat ke?" Soal Adib.

Aku angguk, "awak tak sejuk ke?"

Aku tarik jaket tu untuk tutup badan aku. 

"Saya dah biasa dengan cuaca macamni. Awak lupa ke saya duduk mana selama ni?" Adib angkat kening.

"Eii. Berlagak!" Tuduh aku.

Adib gelak. Aku hirup hot chocolate aku yang Adib beli tadi. Kurang sikit sejuk aku minum air panas.

"Best tak cerita tadi?" Soal Adib.

Aku angguk, "lawak gila! Awak tak dengar ke suara saya yang paling bising. Asyik tergelak je."

"Takkanlah saya tak dengar kut. Awak sebelah saya je kot. Gelak dari dulu sampai sekarang tak berubah," ujar Adib.

"Ayat awak tu satu pujian ke atau satu hinaan?" aku angkat kening.

Adib senyum, "awak rasa?"

"Eii jahat!" aku buat-buat merajuk.

Adib gelak. Aku peluk tubuh aku sambil buat muka marah. Saje je nak bermanja dengan Adib. Haha.

"Gelak awak tu lah yang paling saya rindu masa kita berpisah. Saya rindu sampai kadang-kadang saya terdengar gelak awak tu dekat sana. Saya tak sangka saya dapat dengar lagi tawa awak dan yang paling penting, tawa awak bersama saya," ujar Adib.

Aku sengih. So sweet Adib! Belum sempat aku balas apa-apa, tiba-tiba nama aku dipanggil. Aku pandang lelaki yang berdiri di sebelah meja aku. Amar? 

"Buat apa?" Soal Amar.

Hek eleh dia ni. Dahlah haritu marah aku. Bengang aku dekat dia tak habis lagi ni. Sakit hati aku. Haritu bising cakap jangan bagitahu sesiapa pasal adik dia tapi sekarang ni dia keluar dengan adik dia dekat tempat public macamni boleh pula? Eii, sakit je hati aku ni.

"Minumlah boss. Takkan saya nak minum pun tak boleh?" Soal aku.

"Aku tahulah kau tengah minum tapi dengan siapa ni? Ni bukan..."

"By the way, awak ni boss saya, Encik Amar. Dan boss, ni Adib," aku memperkenalkan diorang.

Adib bangun. Dia hulurkan tangan untuk bersalam dengan boss. Boss tak bagi sebarang reaksi.

"Boss," panggil aku.

Amar pandang aku, aku buat isyarat supaya dia salam dengan Adib. Aku nampak wajah Amar kelihatan seperti orang yang menahan amarah. Tapi Amar sambut juga tangan Adib selepas aku buat muka marah.

"Terima kasih sebab jaga Ima," ujar Adib.

Amar angguk. Adib duduk kembali. Aku pandang Amy yang berdiri di sebelah Amar. Aku lemparkan senyuman.

"Hi Amy. Nice to meet you again," ujar aku.

"Yeah. Nice to meet you again too," balas Amy.

"Ima, kenapa tak jawab panggilan aku?" Soal Amar.

Aku kerut dahi. Panggilan? Bila masa pula boss telefon aku? 

"Saya dalam wayang kot," ujar aku.

"Aku ada benda nak suruh kau..."

"Boss, harini kan saya tak kerja. Saya pun ada life. Takkan hari-hari saya kena kerja kot," ujar aku tak puas hati.

"Kau kan personal assistant aku," ujar Amar.

"Ya. Tapi boss tak nampak ke saya ada hal sekarang ni?" Aku angkat kening.

Takkan la hari-hari aku kena hadap boss? Aku pun nak cuti. Aku pun nak dating.

"Ima, tak apa. Kalau awak ada kerja, awak pergilah," ujar Adib tiba-tiba.

Aku pandang Adib. Adib lemparkan senyuman dekat aku. 

"Tapi..."

"Betul. Saya tak kisah. Kita sambung date kita lain kali ek? Awak buatlah kerja awak. Saya tak nak ganggu kerja awak," ujar Adib lagi.

Aku pandang Amar yang tengah tersengih pandang aku. Ish menyampah betullah aku dengan boss ni! Ei, kenapalah Adib ni baik sangat. Ei! Benci! Benci! Benci!

* * *

"Excuse me, I have to run to the toilet now."

Amy bangun dan melangkah laju ke tandas. Tinggallah aku berdua dengan Amar dekat meja makan tu. Aku masih bengang dengan Amar dan masih tak bercakap dengan dia. Pada tadi, aku berborak dengan Amy je. Bila Amar tanya aku, aku buat-buat tak dengar.

Hello? Siapa tak bengang orang tengah dating, dia paksa pergi kerja. Boss ni tak fikir perasaan orang langsung. Sellfish.

"Dah puas dah kutuk aku?" Soal Amar.

Aku gelengkan kepala. Takkan puas punya kutuk boss! Sellfish! Panas baran! Sombong! Berlagak! Kepala angin!

"Kau bengang dengan aku sebab aku kacau kau dating ke atau sebab aku marah kau dekat hospital haritu?" Soal Amar.

"Boss rasa?" Soalan dibalas dengan soalan.

Amar mengeluh. Aku buat dek sambil hirup minuman aku. Tahu pun aku marah dekat kau. Habis tak reti-reti minta maaf ke? Eh kejap, boss mana pernah nak minta maaf kalau marah aku. Dia kan boss. 

"Aku minta maaf," ujar Amar.

Aku tersentak. Aku pandang Amar. Ada sinar keikhlasan dalam mata Amar. Biar betul ni boss minta maaf?

"Aku tak boleh biarkan orang lain tahu pasal kewujudan Amy," ujar Amar.

Aku kerut dahi, "tapi dia tu adik boss."

"Not really," jawab Amar.

Apa maksud Amar ni? Amy tu bukan adik dia? Habistu Amy ni siapa? Kenapa orang lain tak boleh tahu pasal Amy? Kenapa nak sorokkan Amy?

"Sebenarnya Amy ni..."

Saat itu, Amy datang ke arah kitorang. Aku pandang Amy. Senyuman tawar terukir di bibir aku.

"So what do you want to do next?" Soal aku.

"Can we go and find some chocolates?" Amy sengih.

"Sure! Let's go and find chocolates," ajak aku bersemangat.

"Yeay! Chocolates hunting," sahut Amy.

Aku bangun dari duduk aku dan tarik tangan Amy keluar. Walaupun sekarang dalam hati aku tengah berteka-teki tentang siapa Amy ni tapi aku kena layan Amy. Nanti-nantilah aku cungkil rahsia dari boss.

* * *

Penat betul aku harini. Baru tadi boss drop aku balik rumah. Dah pukul berapa dah ni. Amy tu banyak sangat benda dia nak buat dalam satu hari. Penat aku melayan dia.

Telefon aku berbunyi tanda orang telefon. Aku selongkar beg tangan aku untuk cari telefon bimbit aku. Nama Adib tertera. Aku segera jawab panggilan itu.

"Hello?" 

"Hai. Suara bunyi penat je," ujar Adib.

"Penatlah. Awaklah ni serahkan saya dekat boss saya," aku buat-buat merajuk.

"Ala. Dia kan boss awak. Kan dia kata ada kerja. Saya tak nak lah jadi penghalang dalam kerjaya awak," pujuk Adib.

Yelah tu kerja. Boss saje je suruh aku layan adik dia. Itu namanya kerja ke? Boss ni dah salah guna kuasa ni.

"Awak dah makan ke?" Soal aku, ubah topik.

"Dah," jawab Adib.

"Makan apa?" Soal aku.

"Harini saya makan kuayteow kungfu," jawab Adib.

"Wow! Saya pun nak makan kuayteow kungfu, nanti saya pandai kungfu. Masakkan lah untuk saya," rengek aku.

"Ye lah. Nanti esok saya masakkan untuk awak. Esok kita dinner sama-sama kan? Saya masakkan untuk awak," ujar Adib.

"Yeay! Awak masakkan untuk saya sedap-sedap tau!" Aku gembira.

"Iya. Eh, esok kerja ke?" Soal Adib.

"Haah. Bila lah agaknya saya boleh duduk rumah je. Susah dapat boss yang overly attached dengan saya ni. Sikit-sikit panggil saya suruh kerja," ujar aku.

"Nanti kita kahwin, kalau awak tak nak kerja, awak berhentilah. Saya tak kisah," ujar Adib.

Aku senyum. Ish Adib ni, makin cair pula hati aku!

"Ima, saya ada hal sikit ni. Take care. Goodnight," ucap Adib.

"Goodnight," balas aku.

Aku matikan panggilan. Senyuman masih mekar di bibir aku. Ya Allah, kalau memang benarlah Adib ini jodohku, kau dekatkanlah dia padaku. Jika bukan, kau jauhkanlah dia dariku. Amin.

No comments:

Post a Comment