Nota Kaki (3/11/16)

Salam.

Setelah sekian lama, akhirnya cerita baru untuk kalian! Oh ya, dalam cerita ni aku ada guna dua watak dari cerita sebelum ni. Yang pertama dari cerita Aku VS Empat lelaki dan satu lagi dari cerpen Terakhir.

Apa-apa pun, enjoy semua!

TERBARU!
Enam (3)


Thursday, October 28, 2010

Mencari Cinta [6]

Good morning daddy,” sapa Arief.


Morning,” jawab Tan Sri Halim.


Arief duduk di sofa dalam bilik Tan Sri Halim. Tan Sri Halim memandang Arief sekilas.


“Ada apa Arief?” soal Tan Sri Halim.


Nothing. Just come to visit you my daddy,” ujar Arief.


Since when?”


Since I have to take over this company a few months more.”


So?”


So I have to make myself comfortable with this huge company.”


Tan Sri Halim tersenyum. Itu bermakna Arief sudah bersedia mahu memikul tanggungjawab sebagai C.E.O syarikat Kersa Holding’s.


“Arief nak turun dulu lah. Nak tengok bahagian kewangan,” ujar Arief.


Tan Sri Halim mengangguk. Arief lantas keluar dari bilik Tan Sri Halim. Segera dia ke tingkat bawah. Tujuannya ialah untuk melihat Maisara. Entah kenapa sejak dia bertemu gadis itu, dia seperti dipukau. Asyik mahu melihat wajah manis itu sahaja.


“Assalamualaikum,” sapa Arief.


Maisara memandang Arief. Senyuman di bibir terukir. Lepas segala kerinduan di dada Arief kepada gadis itu.


‘Waalaikumusalam,” jawab Maisara lembut.


Arief tersenyum.


“Mai banyak kerja ke?” soal Arief.


“Biasalah. Dah nama pun kerja kan Encik Arief,” ujar Maisara.


“Mai, kan saya dah cakap. Jangan panggil saya Encik-encik ni,” ujar Arief.


“Tak boleh. Sekarang waktu pejabat,” ujar Maisara.


Arief tertawa.


“Mai Mai. Saya bukan boss awak lagi lah. I’m just your friend. So please don’t call me Encik Encik. Am I too old to call Encik?”


“Tak. Bukan tu maksud saya,” ujar Maisara.


Nevermind lah Mai. Eh sekarang dah pukul 1.30, jom pergi lunch,” ajak Arief.


“Sekejap ye. Saya panggil Jasmine,” ujar Maisara.


Maisara ke meja Jasmine.


“Jas, jom makan!” ajak Maisara.


Sorry Mai. Aku puasa lah hari ni. Puasa ganti!” ujar Jasmine.


“La.. Takpelah macamtu. Aku keluar dulu,” ujar Maisara.


Maisara melangkah ke Arief semula.


“Err.. Jasmine puasa lah,” ujar Maisara.


“Baguslah. Peluang keemasan ni!” kata Arief perlahan.


“Apa dia? Saya tak dengar,” soal Maisara.


“Tak ada apa-apa lah. Jom lah,” ujar Arief.


Maisara mencapai beg tangannya sesudah mengemas mejanya. Kemudian dia melangkah bersama Arief. Butang lif ditekan lalu terbukalah lif itu. Mereka berdua masuk dan pintu lif tertutup.


“Saya rasa kita makan tempat lain lah,” ujar Arief.


“Kenapa? Dekat cafe’ sedap apa,” ujar Maisara.


“Memanglah sedap tapi tak bosan ke makan tempat yang sama je?” soal Arief.


“Tak,” jawab Maisara ringkas.


“Takpelah. Kadang-kadang kita tukar angin lah. Saya tahu satu restoren ni. Makanan dia sedap-sedap tau. Nak tak?” soal Arief.


“Saya ikut je,” jawab Maisara.


Pintu lif terbuka lalu mereka berdua keluar.



***


Makanan sudahpun dihabiskan oleh dua manusia ini. Arief sendawa. Maisara yang mendengar bunyi sendawa Arief tertawa.


“Kenapa gelak?” soal Arief.


“Awak sendawa kuat sangat,” jawab Maisara.


“Dah makanan ni sedap sangat. Tak boleh control,” ujar Arief.


“Cakaplah Alhamdulillah,” ujar Maisara.


“Alhamdulillah,” ulang Arief.


Maisara tersenyum.


“Sebenarnya awak ni asal mana?” soal Arief.


“Kg. Gelam,” jawab Maisara.


“Dekat mana tu? Tak pernah dengar pun,” ujar Arief.


“Dekat Port Dickson. Memanglah tak pernah dengar sebab itu kampung. Dekat K.L ni manalah main kampung kan?” ujar Maisara merendah diri.


“Siapa cakap? Saya suka kampung cuma tak ada kesempatan je nak balik kampung,” ujar Arief.


“Kampung awak dekat mana?” soal Maisara.


“Saya mana ada kampung. Selama saya hidup, saya tak pernah jejak kaki dekat kampung. Hidup saya cuma di sini. Kuala Lumpur lah kampung saya,” jawab Arief.


“Habis macammana awak boleh suka kalau awak tak pernah pergi?” soal Maisara.


“Orang cakap udara kampung segar. Lepastu tenang fikiran duduk dekat kampung. Boleh pergi mandi laut kalau dekat P.D tu,” ujar Arief.


Maisara tersenyum.


“Nanti awak bolehlah datang dekat kampung saya,” pelawa Maisara.


Sure. Saya bawa rombongan sekali ye,” ujar Arief.


“Rombongan apa?” soal Maisara pelik.


“Rombongan meminang lah,” jawab Arief.


“Awak ni ada-ada je lah,” ujar Maisara malu.


Arief tertawa melihat wajah Maisara yang merah menyala diusik begitu. Tetapi sebenarnya apa yang dikatakan itu bukan usikan malahan betul. Dia akan lakukan juga tetapi bukan sekarang.




***




“Mai ada telefon ke?” soal Razak, bapa kepada Maisara dan Adiela.


Adiela menoleh ke arah ayahnya.


“Minggu lepas ada lah. Kenapa ayah?” soal Adiela.


“Dia macammana? Sihat?” soal Razak.


“Sihat je ayah. Ayah rindu dia ye?” usik Adiela.


“Kau ni Adiela. Ayah pun kau nak usik kan?” ujar Razak.


Adiela tergelak.


“Epul macammana?” soal Razak.


“Sihat je ayah,” jawab Adiela.


“Lagi 7 bulan kamu berdua akan diakad nikah. Persiapan dah siap belum?” soal Razak.


“Kita buat kecil-kecilan je lah yah. Tak payah yang besar-besar,” ujar Adiela.


“Kecil-kecilan pun kena siapkan jugak,” ujar Razak.


“Bunga telur kan Mak Epul yang buat. Yang lain tu nantilah dulu,” ujar Adiela.


“Apa-apa je lah Adiela. Janji kau bahagia,” ujar Razak.


Adiela hanya tersenyum. Bahagia? Memang dia bahagia bersama Epul! Insan yang dicintainya. Tak pernah Epul berkasar dengan dia. Tinggikan suara pun tidak pernah apatah lagi mahu mencubitnya.


Sememangnya Epul tercipta untuknya! Itulah apa yang difikirkan di minda Adiela. Minda seorang wanita yang dilanda virus cinta!




***


Laura keluar daripada kereta BMW dan melangkah masuk ke kawasan sekolah tetapi dia ditahan dengan Izad. Ahh, Izad lagi!


Princess Laura, this is not your school okay. You late 10 minutes again,” marah Izad.


Laura hanya buat muka selamba. Memang sudah menjadi kebiasaannya lewat sampai ke sekolah. Ini semua kerana dia lambat bangun.


“Ala sayang. Baby bukan sengaja datang lewat. Sorry lah. Lain kali baby datang awal,” ujar Laura.


Izad menelan liur. Izad! Kau jangan layan dia. Buat selamba je.


No excuse! Nah,” hulur Izad.


“Nak buat apa ni sayang?” soal Laura.


“Tulis saya tak akan datang lambat lagi seratus kali,” jawab Izad.


What the!”


“Pergi sana. Join them,” ujar Izad.


Laura mencapai kertas dan pen di tangan Izad.


“Sayang buatkan lah untuk baby. Tak kesian ke?” ujar Laura.


“Cik Laura, sila buat di sana ye. Dah siap pass dekat aku,” tegas suara Izad.


Nak tak nak Laura terpaksa melangkah dan membuat dendanya itu. Sepuluh minit berlalu, barulah Laura siap. Laura melangkah ke arah Izad.


“Nah!” hulur Laura.


“Bagus! Lain kali kalau tak nak kena denda, jangan lewat!” ujar Izad sinis.


“Takpelah. Boleh sayang tengok muka baby lama sedikit. Biar lepas itu rindu,” ujar Laura seraya berlalu ke kawasan sekolah.


Izad hanya memerhatikan sahaja langkah Laura dan kemudian dia pula menyusul apabila Laura sudah jauh ke hadapan. Hatinya sedikit berdebar melihat Laura yang menggodanya itu. Ahh Izad! Dia berlakon je tu..


Laura melangkah ke dalam kelasnya. Sebenarnya hatinya sakit akibat didenda begitu tetapi sengaja diusik Izad itu. Entah kenapa dia suka benar melihat Izad terdiam seribu kata begitu.


Baru sahaja Laura mahu duduk, seorang lelaki yang dikenalinya memanggil dia dari pintu kelas. Nak tak nak, Laura terpaksa datang ke arah lelaki itu selepas meletakkan beg sekolahnya.


“Nak apa?” soal Laura.


“Kenapa marah-marah ni?” soal lelaki itu.


“Marah? Suka hati aku lah. Kau sibuk kenapa?” marah Laura.


Lelaki itu tersenyum.


Relax lah Laura,” pujuk lelaki itu.


“Kau nak apa ni? Aku tak ada masa ni,” ujar Laura kasar.


“Aku cuma nak tengok kau. Rindu!” jawab lelaki itu.


What the hell are you talking about Aiman. You shout my name just wanna say this? Gila!” ujar Laura.


“Aiman gilakan Laura,” ujar lelaki yang bernama Aiman itu.


“Dahlah. You just wasting my time,” Laura memusingkan badannya meninggalkan Aiman di situ.


Aiman memerhatikan langkah Laura yang semakin jauh. Dia mengeluh sedikit. Silap dia juga semuanya jadi begini. Ahh, kenapalah aku bodoh sangat lepaskan dia?

No comments:

Post a Comment