Zizan yang baru hendak melangkah keluar dari
kelas untuk menuju ke kantin berhenti sekejap apabila namanya dipanggil. Dia
toleh ke arah suara itu. Kelihatan Nasha di situ.
"Ada
apa?" Zizan mendekati Nasha.
"Err,
kau nak makan ke?" soal Nasha.
Zizan
angguk. Mestilah nak makan, bukan ke sekarang waktu rehat. Takkan nak tidur.
Rehat dua puluh minit je pun. Belum sempat nak lelapkan mata, dah bunyi loceng.
"Kenapa?
Kau ada hal ke nak cakap dengan aku?" soal Zizan.
Nasha
angguk.
"Cakap
je lah," ujar Zizan.
"Takpelah.
Kau pergilah makan. Balik nanti, boleh kita jumpa sekejap tak?" soal
Nasha.
"Hal
penting ke?" soalan dibalas soalan.
Nasha
angguk.
"Baiklah,"
jawab Zizan.
"Jadi
balik nanti jumpa dekat kantin. Okay bye!" Nasha melangkah pergi.
Zizan
kerut dahi. Hal penting apa agaknya dia nak cakap ek? Ahh, pedulikan je lah.
Baik pergi makan daripada fikir hal tu. Nanti tahu juga.
* * *
Irfan
melangkah laju apabila dia ternampak kelibat Lili yang cuba mendekatinya. AG
tergelak melihat Irfan. Lili berlari mendapatkan Irfan.
"Irfan!
Berhentilah," ujar Lili.
Irfan
berhenti melangkah. Dia toleh ke arah Lili. Keningnya diangkat.
"Ada
apa? Aku nak balik kelas ni," ujar Irfan.
"Kenapa
Irfan macam nak lari daripada Lili je?" soal Lili.
"Mana
ada. Kan loceng dah berbunyi. Nak balik kelas lah," jawab Irfan.
"Kalau
macamtu, balik nanti kita jumpa. Lili tunggu dekat kantin," ujar Lili.
"Sorry.
Harini aku kena balik cepat," Irfan bagi alasan.
"Tengok,
Irfan sengaja je kan nak lari dari Lili. Kenapa, Fan?" soal Lili.
"Mana
ada lah. Dahlah, aku balik kelas dulu. Bye!" Irfan melangkah laju
meninggalkan Lili.
Lili
mendengus. Dia bertekad dia akan dapatkan Irfan walau dengan apa cara
sekalipun. Dia takkan biarkan Irfan terlepas ke tangan mana-mana perempuan.
Irfan milik dia!
* * *
"Amirul!"
Tak
payah teka, AG dah tahu siapa yang panggil dirinya. Siapa lagi kalau bukan
Hani. Orang lain semua panggil dia AG kecuali si Hani ni. Entah kenapa, liat
benar Hani ni nak panggil dia AG.
Padahal lagi pendek kan. AG – Amirul Ghazali.
AG
toleh ke arah Hani yang tersengih.
"AG
lah," ujar AG.
"Mirul,
cikgu nak jumpa kau," kata Hani.
"Cikgu
mana pula?" soal AG.
"Puan
Roslinda. Ala, cikgu disiplin kita tu lah," jawab Hani.
"Sebab
apa pula cikgu Ros nak jumpa aku?" soal AG.
"Manalah
aku tahu. Kau kena pecat jadi pengawas kot," jawab Hani.
"Kau
jangan main gila, Hani," AG bulatkan matanya.
Hani
tergelak.
"Aku
gurau je lah. Mana lah aku tahu. Kau pergilah jumpa dia," ujar Hani.
"Sekarang
ke?" soal AG.
"Ye
lah. Aku pun kena jumpa dia ni. Jomlah pergi sama-sama," ajak Hani.
"Kau
pun nak kena pecat ke?" AG tergelak.
Hani
turut tergelak.
"Hoi,
apa dating dalam kelas ni?" sampuk Irfan yang datang dari mana
entah.
"Eh,
cemburu ke cik abang hoi?" soal Hani.
"Tak
kuasa aku," jawab Irfan.
"Tu
lah, tadi si Lili ajak date, jual mahal. Kan dah cemburu tengok orang
lain date," usik AG.
"Daripada
aku date dengan Lili, baik aku date dengan beruk. Tak kuasa aku
nak layan kerenah dia," ujar Irfan.
"Habis
kau layan dia siapa suruh?" soal AG.
"Mana
ada aku layan dia. Kalau aku layan dia, dah lama aku setuju kalau dia ajak aku date
tau," jawab Irfan.
"Kau
jangan, Irfan. Perempuan ni kalau dah jatuh cinta, dia sanggup buat apa sahaja.
Jangan sampai nanti keluar berita muka surat depan, Pelajar Tingkatan 3 bunuh
diri kerana cintanya ditolak oleh pelajar tingkatan 4," usik Hani.
"Tak
ada maknanya," balas Irfan.
"Dahlah.
Fan, nanti kalau ada cikgu masuk, bagitahu aku dengan Hani keluar jumpa Puan
Ros," bagitahu AG.
"Eh
buat apa?" soal Irfan.
"Mana
aku tahu. Tu lah nak jumpa ni," jawab AG.
"Ye
lah. Pergi lah date dekat pejabat tu," ujar Irfan.
AG
dan Hani tersengih. Mereka melangkah keluar dari kelas dan melangkah ke
pejabat. Irfan hanya memerhatikan mereka.
AG
dan Hani memang sepadan. Kalaulah mereka bercinta, fuyoooo! Mesti manis macam
madu.
* * *
Zizan
melangkah mendapatkan Nasha. Dia duduk di hadapan Nasha.
"Ada
apa kau nak cakap?" soal Zizan.
Nasha
tarik nafas dalam-dalam dan kemudian hembuskan perlahan-lahan.
"Kau
tahukan kita dah empat tahun dalam kelas yang sama," ujar Nasha.
"Mestilah
tahu," jawab Zizan.
"Mungkin
selama empat tahun tu, kita tak rapat pun kan. Aku pun tak selalu cakap dengan
kau. Kalau ada hal penting je, baru aku cakap dengan kau," Nasha
berkias-kias.
"Ye.
Jadi kenapa?" soal Zizan.
"Kalau
aku... Kalau aku..."
"Kalau
kau apa?"
"Kalau
aku cakap aku cintakan kau, macammana?" soal Nasha.
Zizan
terdiam. Biar betul perempuan ni?
"Mula-mula
waktu baru masuk sekolah, orang pertama yang aku nampak adalah kau. Kau buat
hati aku berdegup kencang waktu tu. Dan kemudian aku dapat tahu, kau satu kelas
dengan aku. Aku gembira," ujar Nasha.
Zizan
masih terdiam. Dia tak tahu nak cakap apa.
"Empat
tahun aku simpan perasaan ni. Dari aku tingkatan satu hinggalah sekarang. Dan I
just can't take it anymore. Aku dah tak mampu nak sorokkan perasaan aku ni.
Lagipun kita dah grow up.Kita dah form four.And I think it's the
right time for me to express my feeling to you," ujar Nasha.
"Nasha,
aku minta maaf. Tapi aku ke sekolah bukan untuk bercinta. Aku ke sekolah untuk
belajar," ujar Zizan.
"Tak
salahkan kalau kita belajar sambil bercinta?" soal Nasha.
"Memanglah
tak salah tapi... Nasha, kita baru enam belas tahun. Masih banyak masa lagi
yang ada. Tolong jangan sia-siakan masa awak dengan saya," ujar Zizan.
"Awak
tolak saya?" soal Nasha.
"Nasha,
saya sayangkan awak. Tapi sayang saya pada awak tak lebih dari sayang seorang
sahabat kepada sahabatnya," ujar Zizan.
"Awak
boleh cuba untuk sayang saya lebih dari sekarang," balas Nasha.
"Cinta
tu hadir tanpa dipaksa kan? Kita tak boleh paksa perasaan sayang. Maafkan saya,
Nasha. Saya tak berniat nak lukakan hati awak cuma..."
"Saya
tahu saya bodoh. Tak mungkin orang macam awak akan terima saya. Siapalah saya
kan. Muka saya tak lawa macam Nasha Aziz. Harap nama je sama, tapi muka bagai
langit dengan bumi. Saya pun tak pandai macam awak. Dan saya pun tak
kaya," air mata mula mengalir.
"Nasha,
tolong jangan buat saya macamni. Tolong jangan menangis. Awak lawa. Awak
pandai. Awak kaya. Saya yang tak sepadan dengan awak," ujar Zizan.
Nasha
diam.
"Kita
tetap kawan lepasni. Awak jangan risau. Dan saya akan doakan awak jumpa dengan
lelaki yang lebih dari saya. Dan yang penting lelaki itu cintakan awak lebih
dari awak cintakan dia," ujar Zizan.
Zizan
bangun dan melangkah pergi meninggalkan Nasha. Bukan niat dia nak buat Nasha
menangis tapi dia memang tak cintakan Nasha. Dan dia tak pernah fikir pun yang
dia akan bercinta dengan sesiapa. Dia ke sekolah untuk belajar. Untuk buktikan
kepada ayahnya yang dia boleh berjaya. Untuk buat ibunya bangga terhadap
dirinya. Untuk dijadikan role model kepada adik-adiknya.
* * *
"Lambat
kau Zan. Kau buat apa?" soal AG.
"Kan
aku suruh korang balik dulu," ujar Zizan.
"Takkanlah
kitorang nak tinggalkan kau pula. Eh, kenapa muka kau ketat semacam je?"
soal Irfan.
Zizan
duduk di sebelah basikalnya. AG dan Irfan turut duduk bersama.
"Kenapa?"
soal AG.
"Kenal
Nasha? Budak kelas aku tu," Zizan angkat kening.
AG
dan Irfan angguk.
"Kenapa
dengan dia?" soal Irfan.
"Dia
confess dekat aku yang dia cintakan aku," jawab Zizan.
"Ha?!"
AG dan Irfan terkejut.
"Tutuplah
mulut korang tu, karang masuk lalat," ujar Zizan.
"Dan
kau jawab apa?" soal AG tak sabar.
"Kau
tahu kan aku datang sekolah bukan untuk bercinta. Aku datang sekolah untuk
belajar," ujar Zizan.
"Jadi
kau tolak dia lah?" soal Irfan.
Zizan
angguk.
"Perempuan
yang ke-9 kau tolak," ujar AG.
"Kau
kira?" soal Irfan.
"Kiralah.
Tingkatan satu je dia dah tolak 2 perempuan. Tingkatan dua pulak 3 perempuan.
Tingkatan tiga 3 perempuan dia tolak. Dan tingkatan empat, baru sekali. Jadi
kesuluruhannya dah sembilan kali," jawab AG.
"Siut
lah kau AG. Kau boleh kira pula," ujar Irfan.
AG
tersengih.
"Tapi
aku rasa kejam lah," ujar Zizan.
"Kenapa
pula?" soal Irfan.
"Kau
tahu tak? Dia cakap dah empat tahun dia simpan perasaan untuk aku. Kalau kau,
kau rasa apa? Lepas dah empat tahun, dia luahkan. Dia kena tolak pula. Tak ke
kesian?" Zizan angkat kening.
"Agaklah.
Habis kau nak terima dia?" soal AG.
"Aku
takkan langgar prinsip hidup aku," jawab Zizan.
"Habis,
jangan banyak bunyi lah. Dah, jom balik. Perut aku dah berbunyi dah ni,"
ujar Irfan.
"Dua-dua
kawan aku ada admire.Aku je yang tak ada admire. Apa malang nasib
aku ni," AG merungut.
"Kau
fikir best ke ada peminat ha?" soal Zizan.
"Ha'ah.
Lagi-lagi kalau kau dapat peminat macam si Lili tu," sampuk Irfan.
AG
tergelak.
"Ha'ah
kan. Ya Allah, aku bersyukur dengan kehidupanku," ujar AG.
Zizan
dan Irfan tergelak melihat telatah AG yang kebudak-budakkan tu. Kemudian mereka
buka kunci basikal dan mengayuh untuk balik ke rumah.
No comments:
Post a Comment