Sebab
tu lah Zizan kini ada dekat kedai makan ni. Tempat di mana dia selalu beli
makanan waktu malam kalau ibunya sibuk ataupun kurang sihat. Kenapa Zizan ada
dekat sini? Okay good question. Manalah tahu tiba-tiba si Natalia tu pun
datang makan sini waktu ni. Kan dia ada kawan juga.
"Zizan?"
Eh
baru sebut dah muncul? Zizan pandang ke arah suara itu. Ye, Natalia di situ. Natalia
tersenyum. Dia duduk di hadapan Zizan.
"Tak
sangka awak ada dekat sini juga. Awak tak kisah kan kalau saya join awak?"
Natalia agkat kening.
Zizan
angguk, "tak kisah. Lagipun saya pun memang sorang ni."
Pelayan
datang dan Natalia memesan makanan.
"Ketua
pengawas dengan atlet tu mana?" soal Natalia.
"Diorang
tak ada. Sorang sibuk dan sorang lagi pergi balik kampung. Tinggallah saya
sorang je," jawab Zizan.
"Nasib
baik saya ada kan? Tak ada lah awak bosan sangat kan?" Natalia tersenyum
nakal.
"Prasan!"
balas Zizan.
Natalia
tergelak. Zizan turut tergelak.
Makanan
yang Natalia pesan sudahpun sampai.
"Zan,
awak tak ada girlfriend ke?" soal Natalia.
"Girlfriend?
Maksud awak kawan perempuan?" Zizan sengaja buat-buat tak tahu.
"Girlfriend
atau kata brutal nya awek. Awak tak ada awek ke?" soal Natalia.
"Nak
buat apa ada awek? Lagipun manalah ada orang nakkan saya," jawab Zizan.
"Eh,
saya dengar cerita awak ni ramai peminat. Takkan sorang pun awak tak
tersangkut?" Natalia angkat kening.
"Mana
awak dengar cerita karut ni? Saya ada ramai peminat? Eh memang taklah,"
Zizan gelak.
"Eleh,
ye lah tu," duga Natalia.
"Ye
lah. Lagipun kita muda lagi lah. Belum time lagi nak bercinta pun,"
ujar Zizan.
Natalia
angguk-anggukkan kepalanya. "Betul. Saya sokong!"
Memang
betul pun. Umur enam belas tahun tu muda lagi tau. Tak payah nak buang masa
dengan bercinta ni semua. Lagipun cinta di zaman sekolah ni jarang yang kekal.
Yang kekal cuma tak sampai 10% pun. Yang lain semua hampeh.
"Awak
anak tunggal ek?" soal Zizan, ubah topik.
Natalia
gelengkan kepalanya."Saya anak keempat."
"Dari?"
soal Zizan.
"Saya
ada tujuh orang adik beradik. Abang saya yang sulung tu sekarang dekat India.
Tengah sambung study," cerita Natalia.
"Dia
ambil bahagian apa?" soal Zizan berminat.
"Perubatan,"
jawab Natalia.
"Oh.
Yang kedua pula?" soal Zizan.
"Yang
kedua kakak. Dia pun tengah sambung belajar dekat UM. Saya tak pasti course apa
yang dia ambil. Yang ketiga pula abang. Dia baru habis SPM tahun lepas. Ada
lagi dekat rumah. Tak dapat lagi mana-mana tawaran. Pelik juga saya kenapa dia
tak dapat mana-mana tawaran. Ye lah, keputusan dia pun tak adalah teruk. Kira
bagus juga lah. Tapi mungkin tak ada rezeki kot," cerita Natalia lagi.
Zizan
angguk-anggukkan kepalanya, "dan yang keempat awak lah kan?"
"Saya
lah yang keempat. Masih di tingkatan empat. Sama kelas dengan orang depan saya
ni," Natalia gelak.
Zizan
turut tergelak.
"Yang
kelima pula lelaki. Tengah struggle untuk PMR lah dia tu. Dia pun satu
sekolah dengan awak juga. Yang keenam perempuan. Dia pula tengah struggle untuk
UPSR. Nanti tahun depan dia satu sekolah dengan kita lah. Yang ketujuh..."
"Mesti
lelaki kan?" teka Zizan.
Natalia
tersengih. Kemudian dia anggukkan kepalanya.
"Yang
bongsu tu manja sikit. Basuh pinggan pun dia tak reti walaupun dah darjah
empat," Natalia akhirkan ceritanya.
"Adik
beradik awak gilir-gilirkan jantina dia? Lelaki perempuan lelaki
perempuan," ujar Zizan.
Natalia
tersenyum, "unik kan? Awak pula macammana?"
Zizan
terdiam sejenak.
"Tak
nak cerita ke?" soal Natalia lagi.
"Saya
anak sulung dari tiga beradik. Yang tengah tu perempuan. Dia kecik lagi. Baru
tujuh tahun. Saya tahu beza umur kitorang sangat banyak kan? Tapi yang bongsu
tu dengan yang tengah tu beza cuma setahun. Yang bongsu tu enam tahun dan dia
lelaki," cerita Zizan pendek.
Natalia
angguk. "Mesti comelkan adik-adik awak tu?"
Zizan
tersenyum.
"Kalaulah
saya boleh tinggal dengan diorang," Zizan mengeluh perlahan.
"Apa
awak cakap?" soal Natalia. Dia nampak mulut Zizan terkumat-kamit bercakap
sesuatu cuma dia tak dapat tangkap butir-butir nya.
Zizan
gelengkan kepalanya. "Tak ada apa-apa. Dahlah, jom balik."
Natalia
angguk. Dia sedut milo aisnya buat kali terakhir dan kemudian dia bangun. Zizan
hantar Natalia balik dahulu dan kemudian barulah Zizan pulang ke rumahnya.
* * *
Pintu
biliknya diketuk. Zizan yang baru selesai menunaikan solat Isyak membuka pintu
biliknya.
"Ada
apa?" soal Zizan.
"Ayah
datang," jawab Puan Zurina.
Zizan
angkat keningnya. Ayah datang? Untuk apa? Sudah lama ayahnya tidak
menjenguknya? Jadi apa yang buat ayahnya ke sini?
"Ayah
nak jumpa Zizan," ujar Puan Zurina lagi.
"Nak
buat apa?" soal Zizan lagi.
"Zizan
turunlah ye," pujuk Puan Zurina.
Zizan
diam lima saat dan angguk. Puan Zurina tersenyum dan melangkah turun. Zizan
ikut turun sama.
Sampai
sahaja dia di ruang tamu, dia nampak ayahnya. Tapi dia tak nampak pun
adik-adiknya. Sampai hati ayahnya datang tetapi tidak membawa adik-adiknya.
"Zizan,"
tegur Encik Zikri.
Zizan
bersalam dengan Encik Zikri. Kemudian dia duduk di sofa bertentangan dengan
Encik Zikri.
"Kenapa
ayah nak jumpa Zizan?" soal Zizan dingin.
Encik
Zikri agak tersentak.
"Zizan,"
tegur Puan Zurina.
Zizan
pandang Puan Zurina. Puan Zurina memberi isyarat supaya Zizan jangan biadab
dengan Encik Zikri.
"Zizan
benci ayah?" soal Encik Zikri.
Zizan
pandang Encik Zikri kembali. Dia angkat kening.
"Zizan
memang bencikan ayah kan?" soal Encik Zikri sekali lagi.
"Siapa
Zizan untuk benci ayah? Zizan cuma seorang anak. Seorang anak yang tidak diberi
perhatian oleh ayahnya sejak dua tahun lalu. Zizan cuma seorang abang yang
tidak dapat berjumpa dengan adik-adiknya sejak dua tahun lalu. Jadi siapa Zizan
untuk bencikan ayah?" Zizan beremosi.
Sungguh
sudah lama dia mahu meluahkan semuanya itu. Dan sekarang dia rasa sedikit lega.
"Zizan,
ayah minta maaf. Bukan niat ayah untuk mengabaikan Zizan," ujar Encik
Zikri.
"Dua
tahun yah. Dua tahun Zizan tunggu ayah datang dengan Zila dan Zafran. Dua tahun
yah. Dan Zizan rasa dua tahun tu bukan masa yang singkat. Kalau dulu waktu
Zizan berpisah dengan Zafran, Zafran tu masih minum susu botol dan sekarang ni
mungkin Zafran dah guna cawan. Sampai hati ayah pisahkan Zizan dengan Zila dan
Zafran. Tergamak hati ayah pisahkan diorang dari Zizan dan ibu," luah
Zizan lagi.
Encik
Zikri terdiam.
"Zizan,
dah lah tu," pujuk Puan Zurina.
Zizan
pandang Puan Zurina.
"Tapi
sampai bila bu? Sampai bila ibu nak bertahan? Sampai bila ibu nak sorokkan
perasaan ibu? Sampai bila ibu nak menangis sorang-sorang sebab rindukan Zila
dan Zafran? Sampai bila bu?" soal Zizan.
Puan
Zurina pula yang terdiam.
"Kalau
ibu nak bertahan, ibu bertahanlah. Tapi Zizan tak boleh. I'm not strong as you!
And I just can't take it anymore!" ujar Zizan.
"Zizan,"
panggil Encik Zikri.
Zizan
pandang Encik Zikri kembali.
"Ayah
minta maaf. Ayah minta maaf sebab abaikan Zizan selama tempoh dua tahun tu.
Ayah minta maaf sebab buat Zizan terluka. Bagitahu ayah apa sahaja cara untuk
ayah tebus kembali silap ayah," ujar Encik Zikri.
"Apa
yang ayah boleh buat adalah dengan bagi kembali Zila dan Zafran kitorang! Biar
ibu jaga dia!" ujar Zizan.
Encik
Zikri gelengkan kepala.
"Kenapa
tidak? Kenapa ayah tak nak kasi ibu jaga diorang? Kenapa?" soal Zizan
bertalu-talu.
"Zizan,
ibu kerja. Siapa yang nak jaga Zila dan Zafran nanti?" ujar Encik Zikri.
Zizan
diam. Betul juga. Ibunya kerja dan dia sekolah. Siapa pula nak jaga Zila dan
Zafran kan.
"Macammana
kalau hujung minggu Zila dan Zafran duduk dekat rumah Zizan. Dan minggu selepas
tu, Zizan ikut ayah?" soal Encik Zikri.
"Yang
part Zila dan Zafran duduk sini tu boleh. Tapi kenapa pula Zizan yang
kena ikut ayah? Zizan tak nak," jawab Zizan.
Encik
Zikri mengeluh, "jadi bila masa kita dapat berjumpa?"
Zizan
tersenyum sinis, "buat apa ayah nak jumpa Zizan? Selama ni tak ada pula
ayah nak jumpa Zizan. Kenapa tiba-tiba aje?"
Encik
Zikri terdiam.
"Zizan,
ibu setuju dengan cadangan ayah tu," sampuk Puan Zurina tiba-tiba.
Zizan
berpaling ke Puan Zurina, "tapi Zizan tak nak pergi rumah ayah dengan
perempuan tu! Zizan tak nak."
"Okay
kita tak pergi rumah ayah. Kita keluar jalan-jalan. Kita pergi makan ke
pergi zoo ke," ujar Encik Zikri.
Zizan
pandang Puan Zurina meminta pandangan.
"Ibu
setuju kalau Zizan setuju," ujar Puan Zurina.
"Kalau
macamtu Zizan setuju," balas Zizan.
Encik
Zikri tersenyum gembira.Betul, dia menyesal sangat sebab abaikan Zizan. Dan dia
menyesal sebab ceraikan Puan Zurina. Sekarang dia dah dapat balasannya. Isteri
barunya sudah mengalami keguguran sebanyak dua kali dan baru-baru ini dia
disahkan tidak dapat hamil.
Zizan
turut gembira sebab dia dapat jumpa dengan Zila dan Zafran. Akhirnya setelah
dua tahun dia tidak dapat berjumpa dengan mereka, minggu hadapan dia dapat
jumpa juga. Agaknya bagaimanakah keadaan Zila dan Zafran ye? Ei tak sabarnya
tunggu minggu depan! Tapi yang part keluar dengan ayahnya tu dia kurang
berkenan. Bukannya sebab dia benci ke apa, cuma dia tak selesa dengan ayahnya.
Tapi entahlah. Apapun dia akan cuba yang terbaik.
* * *
AG
pandang ibunya. Ibunya nampak tenang sahaja. Mungkin sudah habis air matanya
untuk menangis lagi. Memang kalau difikirkan tiada guna ibunya menangis. Walau
air mata darah sekalipun, ayahnya tetap akan berkahwin lain.
"Kak
Hanis, saya minta maaf sebab kacau-bilaukan rumah tangga akak," ujar
perempuan di hadapan Puan Hanissa itu.
AG
pandang perempuan yang bakal dikahwini ayahnya itu, Julia.
"Saya
cintakan abang Ghazali. Saya cintakan dia sangat. Saya faham mungkin akak akan
bencikan saya. Saya janji saya takkan pentingkan diri sendiri. Dalam keadaan
macammanapun saya akan faham bila masa abang Ghazali pentingkan akak daripada
saya," ujar Julia lagi.
Puan
Hanissa terdiam lagi.
"Saya
bersyukur sangat sebab akak mengizinkan saya untuk berkahwin dengan abang
Ghazali. Saya sangat bersyukur. Cinta saya kepada abang Ghazali mungkin tak
sebesar cinta akak kepada abang Ghazali. Akak memang seorang isteri yang
baik," ujar Julia.
"Akak
harap Ju boleh jaga abang dengan sebaik-baiknya," ujar Puan Hanissa
akhirnya.
"Insya-Allah
kak. Ju akan jaga abang dengan sebaik-baiknya," balas Julia.
Puan
Hanissa bangun dan melangkah naik ke atas. Dia tidak sanggup berlama-lama di
situ. Seminit di situ dirasakan sejam. Terseksa!
"Apa
lagi? Baliklah," ujar AG.
Julia
angguk. Dia bangun dan keluar bersama dengan Encik Ghazali. Encik Ghazali yang
akan menghantar Julia balik.
No comments:
Post a Comment