Roti
canai itu dicicah ke dalam kari dan kemudian dimasukkan ke dalam mulutnya. Fuh,
sedap betul roti canai mamak ni buat!
"Kau tak makan ke petang
tadi?"
AG pandang ke arah suara itu. Dia
tersengih. Dia lupa di hadapannya kini ada Hani. Jatuh saham!
"Ha'ah," jawab AG.
Hani menggeleng-gelengkan kepalanya.
"Kau ni kot ye pun sibuk,
janganlah lupa makan. Nanti kau sakit, siapa yang susah? Kau jugak. Hai, dah
banyak kali aku pesan. Takkan lupa kot," bebel Hani.
"Ala Hani. Petang tadi bukan
aku tak makan langsung. Aku ada alas perut dengan roti," AG membela
dirinya.
"Ni cukup ke roti canai
je?" soal Hani.
"Cukuplah," jawab AG.
"Sepatutnya kau kena
gemuk," ujar Hani.
AG kerut dahi, "kenapa?"
"Kau kan pemilik AIZ
Cafe," ujar Hani.
"So?" AG masih tidak faham.
"Tak malu ke orang tengok kau
kurus kering macamni sedangkan kau ni pemilik cafe?" usik Hani.
"Mana ada aku kurus kering. Aku
fit lah," sangkal AG.
Hani gelak. "Fit? Badan macam cicak kubing, ada hati
nak cakap fit. Tolonglah."
"Kau samakan aku dengan cicak
kubing, Hani?" AG bulatkan matanya.
"Memang betul pun," jawab
Hani.
"Sampai hati kau. Ni buat aku
merajuk ni," AG buat-buat merajuk.
Hani gelak.
"Merajuk konon. Pirahhh!" ujar Hani.
"Pujuklah aku," pinta AG.
"Amirul sayang berlian busuk
intan payung, tak nak lah merajuk-merajuk," pujuk Hani.
AG gelak. Hani turut tergelak.
"Cair aku, Hani," ujar AG.
"Cair? Masuk lah dalam peti
ais. Beku kan balik," seloroh Hani.
AG gelak lagi.
"Kau ni kan. Ada-ada je
lah," AG geleng-gelengkan kepalanya.
Hani sengih.
"Eh, kau bila nak ada boyfriend?" soal AG tiba-tiba.
"Boyfriend?Macammanalah aku nak ada boyfriend kalau kau asyik berkepit 24 jam dengan aku. Lelaki pun
tak berani nak dekat dengan aku," jawab Hani.
AG tersengih. Memang betul pun.
Lepas habis SPM, kebetulan diorang berdua dapat tawaran dekat UiTM. Dan kebetulan lagi, diorang ambil course
yang sama. Tu lah diorang rapat sangat. Tapi sebenarnya bukan tak ada orang
yang nak dekat Hani, malahan kawan baik dia sendiri minta dia kenen-kenenkan
Hani. Tapi sengaja AG tak nak bagitahu Hani. Mana boleh. Hani tu milik dia.
Err?
"Kau?" soal Hani.
"Kau lah girlfriend aku," jawab AG.
"Banyaklah kau," ujar
Hani.
"Tak sudi ke? Ala, kau single, aku pun single. Jadi apa salahnya kalau kau jadi girlfriend aku, aku jadi boyfriend
kau kan?" ujar AG.
Hani gelak.
"Hani, aku serious ni!" bagitahu AG.
Hani pandang wajah AG yang serious tu. Serta-merta tawanya
terhenti. Eh, betulke si AG ni serious?
"Amirul..."
"Kita dah kenal lama dah, Hani.
Takkan kau tak dapat rasa apa yang aku rasa ni? Aku betul-betul sayangkan
kau," luah AG.
Hani diam seribu bahasa.
"Hani," panggil AG.
Hani pandang AG.
"Aku gurau je lah," AG
tergelak.
Hani mencebik. Hampeh punya AG!
Hidup-hidup dia percaya cakap AG. Rupa-rupanya itu cuma satu propaganda.
Propaganda untuk mengenakan dia.
"Dahlah. Jom aku hantar kau
balik," ajak AG.
"Eh, kau pergi bayar dulu. Bak
kunci kereta kau," Hani hulurkan tangan.
AG bagi kunci keretanya kepada Hani.
"Biar aku yang drive," Hani gelak jahat.
"Aduh, habis kereta aku
nanti!" AG tepuk dahi.
Hani buat tak peduli. Dia melangkah
ke arah kereta AG. Oh, siapa suruh kenakan aku tadi. Sekarang, kita buli balik!
* * *
AG hempaskan tubuhnya ke atas sofa.
Penat betul dia hari ini. Kepalanya dipicit-picit. Agak pening sedikit.
Semuanya sebab Hani lah.
Ada ke patut Hani tekan minyak
kereta lepastu tekan brek. Sekejap-sekejap dia buat macamtu. Terjungkit-jungkit
dia ke hadapan. Sakit kepala dia. Memanglah lepas ni, dia takkan bagi lagi
kunci kereta dekat Hani tu. Tak boleh!
AG pandang sekeliling. Aduh,
sunyinya hidup dia! Tu lah nak sangat pindah kan. Kan dah sunyi duduk rumah
sorang-sorang. Harap rumah je bertingkat-tingkat tapi kosong. Nak ajak mak dia
tinggal sekali, mak dia tak nak. Katanya sayang nak tinggalkan rumah. Nak cari
isteri, Hani tu tak kasi respon baik pula.
Jadi macamana? Terpaksalah dia
tinggal sorang-sorang. Adoi, apa malangnya nasib lah?
No comments:
Post a Comment