Tisyah pandang Puan Tiara. Puan Tiara
pandang Encik Iqram. Encik Iqram pandang Irfan. Irfan pandang Fiya. Kemudian
semua mata pandang kea rah Irfan. Fiya bangun.
“Saya
tak boleh kahwin dengan awak,” ujar Fiya.
“Kenapa
tidak?” Irfan angkat kening.
Fiya
mengeluh, “saya tak layak untuk awak. Awak sendiri tahu kan apa yang pernah
terjadi dekat saya.”
“Ya,
Fiya. Saya tahu apa yang pernah terjadi dekat awak. Tapi awak tak minta kan
semua tu berlaku jadi itu bukan salah awak,” ujar Irfan.
“Tapi…”
“Saya
dah janji dengan awak saya akan sentiasa ada dengan awak. Benda ni dah sampai
tahap ni, Fiya. Saya tak boleh biarkan awak hadapinya seorang diri,” potong
Irfan.
Fiya
diam. Dia duduk kembali. Irfan pandang Encik Iqram.
“Ayah,
semua benda ni berlaku sebab Irfan. Irfan yang tertidur dekat sofa dia. Irfan
yang bertegas nak tolong dia pindahkan barang. Jadi Irfan kena bertanggungjawab,”
ujar Irfan.
“Irfan
dah fikir perkara ni masak-masak?” soal Encik Iqram.
Irfan
angguk.
“Irfan
takkan menyesal dengan keputusan Irfan?” soal Encik Iqram lagi.
Irfan
gelengkan kepala.
“Kalau
itu keputusan Irfan, ayah izinkan,” ujar Encik Iqram.
Irfan
pandang Puan Tiara pula, “mak cik?”
“Kalau
ayah dah setuju, siapalah mak cik untuk menghalang,” ujar Puan Tiara.
“Terima
kasih ayah, mak cik,” ujar Irfan.
Irfan
pandang Fiya. Fiya pandang Irfan. Fiya rasa agak terharu dengan tindakan Irfan.
Dalam masa yang sama, Fiya rasa bersalah sangat sebab Irfan terpaksa menghadapi
keadaan ini disebabkan dia.
*
* *
“Hani,
janji dengan aku sesuatu,” AG berhentikan kereta di hadapan rumah Hani.
Hani
buka seatbelt, “apa dia?”
“Jangan
lari dari aku lagi,” ujar AG.
“Aku
boleh janji tu kalau kau janji dengan aku sesuatu,” ujar Hani.
“Apa
dia?” AG angkat kening.
“Walau
seteruk mana pun situasi tu, kau janji kau mesti percayakan aku dan dengar
penerangan aku dulu. Tak kira lah apa pun situasi tu. Malah, kalau lebih teruk
dari situasi ni pun, kau mesti percayakan aku dan tanya aku,” ujar Hani panjang
lebar.
AG
angkat ibu jari tanda setuju, “aku janji, Hani.”
“Jangan
cakap kosong je, AG. Aku takkan teragak-agak untuk tinggalkan kau untuk selama-lamanya
kalau kau tak percayakan aku lagi,” ugut Hani.
“Ya,
sayang, Aku janji. Aku akan pegang pada janji aku dan aku akan terima akibatnya
kalau aku tak langgar janji tu,” janji AG.
Hani
senyum. AG turut tersenyum. Ya, dia janji dia akan sentiasa percayakan Hani
walau apapun situasi yang akan berlaku nanti. Sebab dia tak mampu untuk
kehilangan Hani buat kali kedua.
*
* *
Natalia
pandang Farzad yang sedang memandu kereta. Dia rasa terhutang budi sangat dekat
Farzad. Farzad, lelaki yang sanggup menerimanya walaupun tahu kisah silam
Natalia. Farzad, lelaki yang tanpa lelah cuba membuat Natalia jatuh cinta
dengannya. Farzad, lelaki yang membuatkan dia rasa dia juga berhak bahagia.
“Kenapa
kau pandang macamtu?” soal Farzad.
Natalia
senyum, “Kau baik sangat dengan aku, Zad. Aku tak tahu apa akan jadi dengan aku
kalau kau tak ada.”
Farzad
pandang Natalia sekilas, “itulah gunanya kawan. Lagi-lagi aku cintakan kau,
takkan aku tergamak nak tengok kau sedih.”
“Kau
betul cintakan aku, Farzad?” soal Natalia.
Farzad
angguk, “betul, aku cintakan kau.”
“Walaupun
kau tahu siapa aku dan apa yang aku buat untuk berjaya?” soal Natalia lagi.
“Kan
aku kata, itu semua kisah silam kau,” jawab Farzad.
“Kau
yakin kau boleh terima aku dengan kisah silam aku?” Natalia meminta kepastian.
“Aku
yakin sangat,” jawab Farzad.
Natalia
diam. Farzad pun diam. Keadaan sepi untuk beberapa minit.
“Aku
rasa aku dah mula jatuh cinta dengan kau,” ujar Natalia tiba-tiba.
Farzad
terkejut. Dia pandang Natalia sekali imbas.
“Huh?”
Farzad minta Natalia ulang.
“Farzad,
aku dah jatuh cinta dengan kau,” ulang Natalia.
“Terima
kasih Ya Allah, akhirnya hari yang aku tunggu-tunggu tiba juga,” ujar Farzad.
Natalia
senyum, “terima kasih Farzad sebab buat aku jatuh cinta dengan kau.”
“Jom
aku bawa kau makan tempat istimewa untuk hari yang istimewa ni,” ajak Farzad.
Natalia
angguk. Memang hati dia dah mula terpaut dengan Farzad walaupun dia masih belum
lupakan Zizan seratus peratus. Tapi Natalia yakin dia akan dapat lupakan Zizan
sepenuhnya dengan kehadiran Farzad.
*
* *
“Saya
rasa ini semua tak adil untuk Lili,” ujar Fiya.
“Huh?”
Irfan angkat kening.
“Awak
dan saya tak patut kahwin. Lili yang sepatutnya kahwin dengan awak,” terang
Fiya.
“Fiya,
keputusan aku muktamad. Aku akan kahwin dengan kau nokhtah,” marah Irfan.
“Tapi
saya tak layak untuk awak. Dan Lili…”
Irfan
bangun, “kan aku kata keputusan aku muktamad. Boleh tak jangan membantah lagi?”
Irfan
melangkah keluar dari rumah. Fiya pandang kakinya. Dia tahu Irfan marah sebab
dia membantah perkahwinan itu. Tapi Fiya tak nak Irfan menyesal di kemudian
hari. Fiya tak nak Irfan rasa terbeban pada masa akan datang. Tapi Fiya juga
cintakan Irfan. Fiya cintakan Irfan sepenuh hatinya walaupun dia sedar siapa
dirinya jika mahu dibandingkan dengan Lili.
Fiya
bangun. Dia melangkah ke arah Irfan yang sedang duduk di kerusi di luar rumah.
Fiya duduk di sebelah Irfan.
“Irfan,”
panggil Fiya.
Irfan
diam, tidak menjawab panggilan Fiya.
“Saya
minta maaf sebab selalu susahkan awak. Saya minta maaf sangat-sangat. Saya cuma
tak nak awak menyesal sebab pilih saya,” ujar Fiya.
“Aku
takkan menyesal pilih kau,” ujar Irfan.
“Saya
akan ikut apa sahaja keputusan yang awak buat,” ujar Fiya.
Irfan
pandang Fiya. Fiya lemparkan senyuman kepada Irfan. Biarlah orang kata dia
pentingkan diri sendiri ke apa ke. Kali ini, dia akan ikut kata hatinya. Dia
akan kahwin dengan Irfan sebab dia cintakan Irfan walaupun dia tahu Irfan tidak
mencintainya.
*
* *
“Minggu
ni je dah tiga kali saya tengok wayang. Thanks
to you, Wardina, orang jual tiket tu dah kenal saya,” ujar Zizan sambil
mengibas bajunya.
Wardina
gelak. “Yeay awak dah dapat kawan baru! All
thanks to me.”
Zizan
tersenyum, “saya kena buka panggung wayang sendiri ni.”
Wardina
angkat kening, “kenapa pula?”
“Senang
sedikit awak nak tengok wayang nanti. Awak tak teringin ke?” soal Zizan.
“Teringin
apa?” soalan dibalas soalan.
“Nak
kahwin dengan orang yang ada panggung wayang sendiri. Senang sedikit awak nak
tengok wayang dengan bakal anak-anak kita,” usik Zizan.
Wardina
gelak. “Bakal anak kita?”
“Kenapa?
Tak sudi ke?” Zizan angkat kening.
Wardina
tidak menjawab soalan Zizan itu. Dia hanya gelak sahaja. Dia tahu Zizan sukakan
dia. Dia bukanlah wanita yang naïf sangat. Dah lama dia sedar Zizan menyimpan
perasaan terhadap dia tapi Wardina buat tidak tahu sahaja. Selagi Zizan sendiri
tidak confess secara terang-terangan,
selagi itulah Wardina akan buat tidak tahu sahaja.
No comments:
Post a Comment